Fot. fotopolska.eu Schronisko PTTK Samotnia
Christian Gryphius, syn wielkiego barokowego poety Andreas Gryphiusa, zawędrował podczas wyprawy na Śnieżkę, do Kotła Małego Stawu około roku 1670. W opisie wyprawy wspominał odwiedziny u mieszkającego nad Małym Stawem krzepkiego starca. Zachowała się również, nieco późniejsza relacja stolnika żmudzkiego, Teodora Billewicza, który kilka lat po Gryphiusie zwiedzał Karkonosze.
Historycy przypuszczają, że ów krzepki starzec mieszkający w budzie nad Małym Stawem należał do rodziny Schuderów. Jej członkowie utrzymywali się z hodowli kóz, pilnowali przy tym hodowli pstrągów w stawie należącego wówczas do bogatego, arystokratycznego rodu Schaffgotschów. I właśnie ta buda jest uważana za pierwsze schronisko w tym miejscu. Chatę około roku 1831 od Schuderów odkupił Häring. Druga połowa XIX wieku to gwałtowny rozwój turystyki w Karkonoszach. Niewątpliwie przyczyniło się do tego uruchomienie coraz to nowych linii kolejowych, łączących Jelenią Górę (poprzez Wrocław) nawet z Berlinem.
Szybko okazało się, że dotychczasowe karkonoskie schroniska już nie wystarczają. Także Karol Häring uznał, że warto rozbudować chatę nad Małym Stawem. Postawił obok domu prymitywny obiekt spełniający role tymczasowej sypialni. Inwestycja nie przyniosła spodziewanych efektów, więc w 1891 roku Häring sprzedaje swoją chatę Henrykowi Richterowi, radcy handlowemu z Miłkowa za 4000 talarów (w cenę wliczona było spore stado bydła).
Richter dodaje do chaty wieżyczkę i odlany w Jeleniej Górze dzwon-sygnaturkę z datą 1861 r. W dwudziestoleciu międzywojennym Samotnię kupuje Franciszkowi Krausowi. Nowy właściciel także rozbudowywał obiekt.